تبیین و آزمون الگوریتم روش تسلط تصادفی برای ارزیابی کارایی پرتفوی بهینه

مفاهیم شبیه به تسلط تصادفی در طول سالیان شناخته شده بودند ولی  مقاله های چاپ شده بوسیله هادر و راسل  و هانوچ و لوی در 1969  و مقاله روشیلد و استیگلیتز در 1970  راه پارادایم جدید تسلط تصادفی را هموار نمودند. این تحقیقات با مفاهیم نظری و کاربردی فراوانی در مباحث اقتصادی، مالی، حسابداری، آماری، کشاورزی و پزشکی مواجه شد. نیاز به توسعه قواعد تسلط تصادفی به خاطر وجود پارادوکس هایی است که در استفاده از قواعد روش میانگین واریانس آشکار می شود موارد متعددی وجود دارد که روش میانگین واریانس توانایی انتخاب گزینه بهینه میان دو دارائی مخاطره آمیز را ندارد به طور مثال وقتی  ما دو آلترناتیو سرمایه گذاری داشته باشیم آلترناتیو x   1 دلار یا 2 دلار با احتمال مساوی و آلترناتیو y   2 دلار و یا 4 دلار با احتمال مساوی همانطور که مشخص است آلترناتیو y  دارای میانگین و واریانس بزرگتری است ولی روش میانگین واریانس در برابر انتخاب بین آلترناتیوهای x و y سکوت می کند. علاوه بر این موارد متعددی وجود دارد که روش میانگین واریانس توانایی انتخاب سرمایه گذاری بهینه را ندارد و در بسیاری از این موارد پیچیده ،انتخاب سرمایه گذاری مناسب تر به راحتی امکان پذیر نمی باشد